Chantal Cindy
Net zoals bij een vlucht zijn de landing en het vertrek het meest spannend. Zo ook voor de ziel. Goed sterven is belangrijk. Wanneer de persoonlijkheid sterft in acceptatie van het leven en de dood dan integreert de ziel met gemak haar opgedane ervaring in het geheel.
Wanneer de persoonlijkheid sterft met weerstand en niet in volledige acceptatie van het geleide leven en de dood, is er vaak nog wat meer tijd nodig voor de ziel om haar ervaringen te integreren. Sommige overtuigingen blijven door het gebrek aan acceptatie bestaan en deze zijn latent aanwezig bij de ‘volgende’ persoonlijkheid. Deze levens ‘ontwaken; wanneer de ‘nieuwe’ persoonlijkheid getriggert wordt. Wat meestal gebeurt omdat de ziel een situatie, plek uitkiest waarin ze kan afmaken wat onaf is.)
Wanneer de persoonlijkheid niet door heeft dat hij gestorven is of wanneer de weerstand tegen het sterven zo groot is, of de angst om door te gaan te sterk is, dan kan het deel van de ziel dat verbonden is met de ervaring/ persoonlijkheid ‘vast’ blijven zitten in haar beleving.
Het terughalen van deze achtergebleven of verloren delen noem je soul retrieval.
Onbewust sterven, totaal niet geaccepteerd sterven en de angst om door te gaan.
Soul retrieval betekent het terughalen van verloren of vastzittende zielsdelen. Bij het incarneren verbindt de ziel niet al haar energie met het lichaam. Een groot gedeelte van de energie blijft ‘thuis’ en richt zich op andere zaken. Vorige levens is eigenlijk een verkeerde term. Tijd bestaat alleen voor de menselijke ervaring. Andere levens van de ziel zou en betere term zijn.
Paulo Coelho geeft in zijn boek Aleph een mooi metafoor; Hij stelt dat de ziel de bestuurder van een trein is en dat in elke wagon van de trein een verhaal speelt van jouw ziel, je kunt door al die verhalen wandelen en zien hoe ze met elkaar verweven zijn wanneer je het perspectief van de bestuurder neemt. Hierdoor kan het dus dat je in regressie een van die wagons binnen loopt en een zielsdeel ophaalt en verder helpt dat vast zit of niet door heeft dat het dood is.
Onbewust sterven
Het gebeurt nog al eens dat de persoonlijkheid niet doorheeft dat hij dood is. Een mega blinde vlek zeg maar. Dit kan bijvoorbeeld gebeurd zijn doordat iemand in een delirium sterft maar het kan ook zijn dat iemand op de vlucht is, keihard rent, overtuigt is dat hij het redt, in zijn rug wordt geschoten, dit door de adrenaline niet door heeft en door rent. Vervolgens verschuilt hij zich en zit daar dan nog steeds. De tijdsbeleving bestaat niet. Dus voor dat zielsveel voelt het niet als eeuwen. Wanneer dit deel ervan bewust wordt dat hij dood is, is de overgang, na wat werk, vaak redelijk soepeltjes.
Het is anders wanneer iemand bewust besluit niet te gaan.
Dit gebeurt vaak wanneer de zelfveroordeling vlak na de dood of tijdens het sterven inzet. Dit zie je nog al eens bij dader levens.
De ziel heeft vele rollen en levens uitgeprobeerd. Ze onderzoekt de polariteit. Zo is ze naast slachtoffer ook dader geweest en die dader levens drukken vaak zwaar op de ziel. Wanneer de persoonlijkheid volledig beseft wat hij gedaan heeft kan het zijn dat hij niet over durft en als een soort (onbewuste) zelfstraf blijft hangen. De ziel creëert haar eigen werkelijkheid en kan zichzelf veroordelen tot haar eigen hel. Niet de totaliteit van de ziel, maar het deel dat nog verbonden is met de persoonlijkheid doet dat onbewust. Meestal zijn deze zielen ervan bewust geen lichaam meer te hebben. Al weten ze vaak niet dat de zelfveroordeling hun gevangenis is. Sommige denken dat ze over zijn en dat dit hun straf is. Andere durven niet, voelen zich onwaardig. Verwarring, schaamte en angst voeren de boventoon.
De zelfveroordeling hoeft niet met een dader leven samen te hangen; zo was er een Sjamaan. Een ziener zoals ze in tijden niet gekend hadden. Hij leidde de stam naar voedsel, waarschuwde voor gevaar en overvallen. Hij had het nooit mis. En toen kwam die dag. Die dag die hij niet aan had zien komen. De dag dat zijn hele stam uitgemoord werd. Na de dood ging de Sjamaan niet over. Hij had het moeten zien. Hij oordeelde hard over zichzelf. En bleef daarin vast zitten.
Wanneer wij uit een leven komen is het net alsof wij laag voor laag kleding uit doen. We raken steeds verder onthecht van de persoonlijkheid die we waren en integreren in het totaal van wie we zijn. Het persoonlijkheidsgebonden deel dat zijn persoonlijke hel creëert zit nog onder de jassen en is zich niet of beperkt bewust van zijn scheppingskracht, de wetten die zonder het lichaam gelden en het grotere geheel. Deze zielen zijn zich er vaak wel van bewust geen lichaam meer te hebben. Bij het onbewust sterven is daar geen bewustzijn van en denkt het deel nog steeds te leven. Bij zielen die vastzitten in zelfveroordeling is vaak meer overredingskracht nodig. De schuld en schaamte is een bittere pil. (In de film ‘what dreams may come’ wordt zo’n zelf gecreëerde hel mooi weergegeven).
Wanneer de persoonlijkheid goed is gestorven en de ervaringen zijn geïntegreerd is het ook duidelijk hoe alles past en wat de dans is waarin de ziel aan het leren is. Wanneer de persoonlijkheid niet goed sterft is dit inzicht, deze overview er niet. Dit belemmert het deel om door te gaan.
Niet in acceptatie.
“Zonde van dit lichaam het was nog zo jong”
“Wat een leven. Wat een hel. Wat een verspilling van een jong en krachtig lichaam!”
“Ik had nog zoveel willen doen met dit lichaam het was zo leuk!”
Sommige zielen balen als een stekker en zijn boos als ze loskomen van het lichaam. Ze hebben het gevoel nog niet klaar te zijn, dat het oneerlijk is en zonde is. Deze zielen willen nog wel eens blijven hangen. Ze gaan ook wel weer makkelijk mee uiteindelijk. Maar ze zijn niet in reine met hun sterven en de beperkende overtuigingen die zij meedragen blijven actief, omdat er geen volledige acceptatie is.
Hoe haal je deze delen op?
Er zijn verschillende manieren, regressie is er een van. Kies de weg die bij je past. In regressie hebt je vaak te maken met onbewust en niet geaccepteerd sterven omdat dat juist de levens zijn die nog actief zijn in ons systeem. De ziel wil afmaken wat onaf is. Heel maken wat gebroken is. Dit gaat door middel van het versterken van trance, een natuurlijke staat van bewustzijn, die je in staat stelt om je te concentreren op een ervaring in jezelf en deze te helen.
Het doorleven en een plek geven van wat eerder niet doorleeft en geaccepteerd kon worden bevrijdt het zielsdeel en zorgt voor integratie en het vrijkomen van levens energie.
Soul retrieval is dus het terughalen van verloren of vastzittende zielsdelen. Deze delen zijn vaak of onbewust gestorven, niet in reine met hun dood, of zitten vast in de zelfveroordeling.
Dit is iets anders dan een ziel die na de dood wat tijd nodig heeft om het aardse bestaan los te laten. Dat hebben de meeste zielen wel. Gaan nog bij geliefden langs, nemen afscheid van het lichaam. Dat gaat dan eerder gepaard met respect, mededogen en een soort van afscheid van het leven en de mensen erin. Sommige ook totaal niet die gaan zodra ze eruit zijn naar huis. Kijken niet achterom en troosten ook niemand.
Vastzittende en verloren delen die hebben niet even wat tijd nodig om in reine te komen en afscheid te nemen en nog wat na te fiedelen na hun dood. De ene soort is zich niet bewust van de dood en de ander houdt zich als straf hier, of wil het niet loslaten.
Robert Monroe, een man die uitvoerig onderzoek heeft gedaan naar uittredingen beschrijft op een gegeven moment hoe hij op een slagveld staat en zichzelf, die niet op hem lijkt maar waarvan hij weet dat hij het is, ziet vechten en niks raken. Het deel dat hij tegenkwam had niet door dat het allang gestorven was en ging nog steeds door met de strijd. Hij was niet de enige. Hij wist zichzelf mee te nemen naar zijn lichaam dat ergens levenloos lag en na heel wat gedoe had het ‘slagveld’ deel eindelijk door dat hij dood is en keerde terug naar huis.
Achtergebleven delen worden nooit alleen gelaten. Er zijn altijd helpers en Gidsen in de buurt. Die geduldig wachten totdat het deel klaar is om te gaan.
Soul retrieval heelt een hoop in je nu en maakt geblokkeerde levens energie vrij. Voor regressie en reïncarnatie therapeuten is soul retrieval een belangrijk onderdeel van het werk. Alleen valt het onder de noemer; werken met vorige levens. Want zoals ik in het begin al aangaf het zijn die levens waar ‘iets’ mee is die nog actief zijn in ons systeem en bij de levens waar iets mis is, ligt dat vaak in het niet volledig in reine zijn met het leven EN of het sterven.
Meer informatie? Soulwork
Neem contact met mij op. Contact