Chantal ervaart Ayahuasca

Ooit zag ik een documentaire van een man die allerlei inheemse stammen langs ging om mee te doen aan ceremonies en te ervaren hoe zij leven. Op een gegeven moment was hij bij een stam waar hij de Ayahuasca thee te drinken kreeg.  Hoewel het er niet erg fris uitzag (hij bleef maar overgeven) werd ik toch nieuwsgierig en bleef ik er naar kijken. Later vertelde hij over zijn ervaring; het was ‘life changing’ geweest.

Hij had verschillende perspectieven van eenzelfde situatie ervaren en was overweldigd door zijn ervaring. Hij had zijn handelen vanuit alle betrokkenen mogen doorvoelen. Het leek op sterven en weer geboren worden. Hij was diep onder de indruk en ik ook. Ik besloot dat ik dit ook wilde ervaren. Zoals het wel eens vaker gaat met voornemens verdween ook deze naar de achtergrond, totdat het met grote regelmaat mijn pad begon te kruisen.

Ruim twee jaar later is het zo ver. Het weekend van 19 november 2011 zou ik mijn reis gaan ervaren. “Een pelgrimstocht naar de ziel …” zo las ik. Ik had er zin in, keek er naar uit.  Ik sprak er veel over en kon niet wachten het te mogen gaan doen.

Op een dag, zomaar uit het niets, voelde ik ineens enorme weerstand. Ik dacht erover het af te zeggen of te verzetten zodat ik beter kon onderzoeken wat Ayahuasca precies is en wat het met mij zou kunnen doen. ‘Wat nou als ik out ga? Wat nou als ik geen enkele controle meer heb? Ik ken die mensen niet……’

Maar ik weet hoe groter de weerstand hoe waardevoller de les.

Er waren maar een paar mensen in mijn omgeving die zeiden; ‘Wat!? Ga jij  Ayahuasca ervaren? Wat leuk!’ De meeste mensen reageerde ongerust ‘Doe je voorzichtig’  ‘Ayahuasca is toch gewoon een ander woord voor opium?’ ‘Is het geen voodoo?’ ‘Oh, je gaat paddo’s eten?’ ‘Ken je die mensen die de thee gaan zetten? Straks is het gif ….of drugs!’ ‘Ik ken iemand die is na zo’n reis depressief geworden en er nooit meer uitgekomen…. Pas aub op Chantal!’

Voordat ik deel mag nemen ‘aan de gewijde reis’ wordt het aangeraden eerst het boek ‘De gewijde reis, een pelgrimstocht naar de ziel’ te lezen. Het boek, hoe mooi ook, werkt op mij als een bijsluiter. Ik lees dat mijn zintuigen door de war gegooid kunnen worden en dat ik kan gaan ademen met mijn oren, horen met mijn handen en ruiken met mijn navel.

Dat lijkt mij dus helemaal niks.

Ooit rookte ik een jointje die slecht viel en moest ik de ‘trip’ uitzitten. Ik vond het vreselijk. Ik was bang voor zo’n herhaling maar dan tien keer sterker.  Wat nou als ik mijn bewustzijn verlies of  …als  ….. ‘ik’…. verdwijn? Terwijl ik op de een of andere manier mij bewust ben van het feit dat ik er niet ben en dan niks kan doen en het gewoon maar uit moet zitten…volg je het nog? Ik lag er wakker van!

Mijn les ging duidelijk over loslaten en overgave.

Sinterklaas was in aantocht en met hem een hoop heerlijk snoepgoed dat ik moest laten staan. Het is belangrijk om voor de reis te vasten en te ontgiften. Ayahuasca reinigt je lichaam, hoe meer gif er nog in je zit hoe meer je overgeeft. Het vasten ter voorbereiding op de reis viel mij zwaar.  Want samen met de Sint was ook mijn PMS in aantocht en het weerstaan van chocolade op dat moment vraagt om ijzeren discipline. Die mij dus wel eens ontbrak. Het viel mij op hoeveel behoeften ik heb, vooral nu ik het niet ‘mocht’, ik hoorde mezelf soms een excuus verzinnen om iets anders dan soep te kunnen eten ‘een beetje maakt toch niet uit’ Het maakte inderdaad voor mij niet uit. Als een van de weinige heb ik niet overgegeven.

Het weekend….Zaterdag

Op zaterdag  19 november is het eindelijk  zo ver. Ergens aan het einde van de wereld in Gasselte waar de tijd geen rol lijkt te spelen word ik hartelijk ontvangen en ontmoet ik mijn reisgenoten. We drinken thee, eten een droge rijstwafel en kletsen over koetjes en kalfjes. De meeste hebben er een aardig reisje Nederland op zitten er is zelfs iemand uit Brussel. Nieuwsgierig kijk ik de groep rond.

Lars, de auteur van ‘De gewijde reis, een pelgrimstocht naar de ziel’ stapt de ontvangstruimte binnen en ploft naast mij neer. Hij ziet er vrolijk uit. Ik laat de koetjes en kalfjes voor wat ze zijn en val direct met de deur in huis. “Raak ik tijdens de reis mijn bewustzijn kwijt en kan ik mij daar dan op de een of andere manier bewust van zijn, zonder in te kunnen grijpen?” Lars neemt rustig een slokje van zijn thee, glimlacht en zegt met een rust die mijn onrust niet weerspiegelt “Ja, dat kan” Mijn wenkbrauwen schieten boven mijn hoofd en ik hoor mezelf mijn thee doorslikken. Ik kan nu nog weg schiet er door mij heen. “In mijn boek, vervolgt Lars, beschrijf ik ook zoiets. Wanneer je de teachings van de Ayahuasca ervaart zul je de hele les krijgen en kun je niet halverwege uitstappen. Je bent je bewust van dat wat je ontvangt, zonder het te kunnen sturen.”

Loslaten, overgave, vertrouwen. Loslaten, overgave, vertrouwen. Loslaten, overgave, vertrouwen. De Ayahuasca daagt mij uit.

Lars lacht bemoedigend om mijn reactie en stel mij gerust. “Vraag grootmoeder Ayahuasca om zacht en vriendelijk met je te zijn, dat doet ze graag voor je.”

Ik voel mij nog een beetje ongemakkelijk bij de term ‘grootmoeder’ en besluit dat het hetzelfde is als de ‘geest’ van de plant, waarbij ik mij gek genoeg meer op mijn gemak voel.  What’s in a name?
Ik neem mij voor om de volgende dag wanneer wij de thee gaan drinken de spirit van de Ayahuasca te vragen om zachtaardig met mij te zijn. Maar helemaal gerust ben ik nog steeds niet. Eric, onze ceremonie leider roept dat we gaan beginnen en we volgen hem naar de ceremonie ruimte. Eenmaal daar krijgen we uitleg over het programma de gelegenheid om onze vragen te stellen en begint er een voorstelronde met het verzoek te benoemen wat er op dat moment door ons heen gaat.

Links van mij zit Rogier de assistent begeleider. Hij vertelt ons dat hij blij is om te mogen assisteren bij onze reis. Hij vindt het ook wel heel erg spannend, zo deelt hij openhartig.

Mijn aandacht is meteen getrokken. Hij vindt het heel spannend?!  Als hij het al spannend vindt en hij is assistent…wat moet ik het dan wel niet vinden?

Rogier vertelt verder. Twee weken geleden maakte hij zijn eerste en enige reis. Vandaag is de eerste keer dat hij bij een reis assisteert. Hij heeft er reuze zin maar krijgt er ook klamme handen van. Ik verslik me en voel dat mijn wenkbrauwen weer omhoog schieten.  Fijn, denk ik cynisch, ik raak straks buiten bewustzijn en hij in paniek…… Ik kan nu nog weg. Als ik voor Rogier aan het woord was geweest had ik heel iets anders benoemd maar ik ben na hem aan het woord.  Ik spreek mijn gebrek aan vertrouwen uit. Een mede reiziger knikt heftig bij het horen van mijn bezorgdheid.

Vertrouwen…. het is een breekbaar iets.

Eric valt bij en vertelt dat er de volgende dag nog een vrouw bij komt zij heeft wel ervaring. Dat stelt mij iets gerust. De dag gaat voorbij en eindigt met ademwerk; verbonden ademen. Dit houdt in dat je op hoog tempo in en uit ademt zonder tussenpauze. Je lichaam kan dan vast gezette emoties loslaten.  De ruimte was donker gemaakt, ik zie nog nauwelijks iets. Ik lig op mijn rug op een zacht matras met heerlijke kussens en warme dekens flink te ademen. Steeds sneller, steeds sneller. En terwijl ik mijn best doe niet te pauzeren wordt er keiharde muziek gedraaid en slaan de begeleiders op instrumenten, roepen ze af en toe een kreet of maken ze een hard geluid. Het is een enorm kabaal.  Een kabaal met een duidelijk doel namelijk om ons te desoriënteren.

De Ayahuasca zal dat morgen ook doen. Ademwerk vraagt net als Ayahuasca om overgave en omarmen van dat wat komt. Het is allemaal jou. Ik hoor verdriet, ik hoor vreugde en ik hoor woede. Emotioneel vliegt er van alles door de kamer. De muziek lijkt steeds luider te gaan. En ik adem. Steeds sneller, steeds sneller…..Ik adem en val in een diepe heerlijke slaap met diepe heerlijke dromen.

De stilte maakt me wakker en ik lig comfortabel op mijn zij met mijn arm onder mijn kussens geschoven. Ik voel me uitgerust en herboren. Ik strek mijn benen en rek me uit. De soep staat klaar en een beetje versuft komen we langzaam weer in het hier en nu in de ontvangst ruimte waar de dag is begonnen. Tobias, mijn buurman die op het matras rechts van mij had liggen ademen, kijkt me aan en zegt:
‘Het was wel stil bij jou zeg.’
‘Ik sliep’, antwoord ik. ’
‘In die herrie?!’ zijn ogen spreken van ongeloof.
‘Het is een talent’ besluit ik. We lachen en samen fantaseren we nog even over al het lekkers dat we vanaf morgen weer kunnen eten. Ik vind het nog steeds spannend, hoe dichterbij ik kom hoe spannender ik het vind worden. Ik vraag me af of er wel eens mensen zijn gestorven aan een reis. Tobias is helemaal niet bang.  Hij wil diep. Heel diep. ‘Vind je het dan niet eng dat je niet kunt bepalen wanneer het stopt?’ vraag ik hem.
‘Nee. Het houdt vanzelf wel weer op. Langer dan vier uur duurt het toch niet.’

We maken een avondwandeling in de mist en we zien nauwelijks iets. Symbolisch voor de reis. Ik weet niet waar die reis heen leidt.

Na een heerlijke nacht in het geweldige B&B No1 Is het zover. De reis gaat beginnen. De spanning heeft plaats gemaakt voor iets anders. Ik heb er weer zin in. Ik ben mij bewust dat met het groeien van mijn vertrouwen in de reis en daardoor mijzelf, mijn twijfels over Rogier verdwijnen. Projectie.  Daar is ze weer. Ik spreek mijn vertrouwen uit. Rogier glimlacht en vraagt of ik het nog spannend vind. Als antwoord glimlach ik terug en haal ik mijn schouders op. Nog steeds spannend denk ik maar anders spannend dan gisteren.

De nieuwe begeleider Yvonne is erbij gekomen en ze past meteen in de groep.  Eric legt uit dat we de Ayahuasca in twee delen krijgen, het mannelijk en het vrouwelijk deel krijgen we apart. De eerste thee is vrouwelijk en zorgt voor het reinigen en  ontvankelijk maken van je lichaam zodat de mannelijke component, de tweede thee die je zo’n drie kwartier later krijgt, kan worden ontvangen en opgenomen,  dan gaat de reis beginnen.

De thee wordt uitgedeeld en ook al heb ik er nu zin in ik vraag de thee toch om zachtaardig met mij te zijn. Ik drink bijna alles op en heb daar heel wat wilskracht voor nodig want de smaak …..ik zou niet weten hoe ik die moet omschrijven ik heb nooit eerder zoiets geproefd. Het beeld dat bij mij opkwam was de stal van een paard. Het smaak zoals het daar soms ruikt. Scherp.

Terwijl we wachten tot de thee begint te werken  doen we een fijne chakra meditatie om te verbinden met je intentie en je af te stemmen op de reis.  Ik voel mij prettig een beetje loom. Om mij heen beginnen mensen over te geven. Ik keer het mijn rug toe. Ik ben blij dat ik een matras heb dat aan de buitenkant ligt. Eric vraagt hoe we ons voelen. Ik heb het idee dat ik het minst voel en drink het laatste restje op.

Ayahuasca is een leraar had Lars verteld. Ze laat je ervaren wat nu belangrijk voor je is.

Ik ben benieuwd wat ze mij laat zien ik heb wat vragen en hoop op duidelijkheid iets concreets. Zo van; ‘Nou Chantal om 15.10 moet je links afslaan….’ Tegelijkertijd besef ik mij dat het niet uitmaakt wat ik wil of hoop. Ze laat mij zien wat belangrijk voor mij is en dat is niet perse dat waar mijn ego nu even op gefixeerd lijkt. De tweede ronde volgt, het mannelijke component. De reis begint. Ik sluit mijn ogen. Ik voel mij zwaarder worden en zak dieper weg in mezelf en hoe tegenstrijdig  het ook klinkt terwijl ik door mij heen zak of een soort van val, lijkt het alsof ik loslaat.  Ik weet dat ik met andere mensen in een ruimte ben maar zij zijn er niet meer. Ik herken dit uit trance.

 

“Daar ben je eindelijk” zegt niemand in het bijzonder. “Ja. Hier ben ik” antwoord ik . Ik stap de stilte in en…. …val in een diepe slaap.

 

Om een uur of twee word ik wakker ik voel mij zwaar en loom en ik heb behoefte aan frisse lucht. Ik ga in de tuin zitten en adem diep in. De zon schijnt op mijn huid. Het is een prachtige november dag. Ik hoor paarden galopperen, de vogels fluiten, de wind ruisen terwijl ze zacht over mijn huid streelt. Ik eet een appel, de lekkerste die ik ooit gegeten heb. Ik kijk naar de kleuren om mij heen, de specht in de boom en ik denk helemaal niks. Tobias komt ook naar buiten.  ‘Ik voel bijna niks jij?’ ‘Ik voel mij wel chill’ antwoord ik. Het geluid van onze stemmen klinkt hard en rasperig. Tobias komt naast mij zitten en we zijn stil.  Eric komt informeren hoe het met ons gaat en Tobias gaat voor een tweede Ayahuasca ronde.

We zitten nog een poosje stil naast elkaar als hij plots opstaat en weg beent.  Even later komt hij weer terug met zijn gitaar. We wisselen een blik en begrijpen elkaar. Tobias loopt weg bij de stoel waar ik zit en gaat verderop bij de schommels  zachtjes op zijn gitaar spelen.  De melodie vermengt zich met het ruisen van de wind en samen nemen ze mij mee. Ik voel dat ik erop weg zweef. De wind blaast mij zachtjes voort en ik ga mee, verbonden, gedragen en gesteund zweef ik nog een tijdje verder terwijl ik ook weet en voel dat ik in de stoel zit bij een prachtige boom heerlijk in het zonnetje. En Tobias enkele meters verderop zit te tokkelen. Ook dit herken ik uit trance werk. Het op twee plekken aanwezig zijn.

Ik kan niet zeggen dat ik vreugde of iets heb ervaren. Het was gewoon zonder oordeel. Het was. En dat was ook de houding van waaruit er gewerkt werd en de reis begeleid werd. Het was okay. Goed zoals het is. Het werd gerespecteerd. Ieder zijn eigen proces, tempo en ruimte. Alles mocht er zijn. Tobias is al een tijdje gestopt met spelen en al terug naar binnen gegaan. Langzaam begint de avond te vallen. Al is het nog middag, ze staat te popelen om te beginnen. 
Het wordt koud ik weet niet hoe lang ik er al zit en ik besluit om ook naar binnen te gaan. De derde ronde gaat in ik vind het goed zoals het is dus ik bedank. Er dansen beelden op het plafond en ik kijk er naar. Ik sluit mijn ogen en de beelden gaan door. Ik zie een prachtig meer bij een vroege lente dag. De kou heeft nog geen plaats gemaakt voor de warmte. De aarde houdt haar nog krampachtig in haar water en in haar grond vast. Aan de overkant zitten twee grote wolven die ik herken uit een vorig leven. Ik stap het water in en val weer in een diepe slaap.

Tot mijn grote vreugde word ik bijna tegelijkertijd met opdienen van het eten wakker. Tobias is zelfs nog voor een vierde ronde gegaan. Hij wilde diep.  Heel diep. Hij vond wat hij zocht. Langzaam komt iedereen terug van de reis en we eten samen vers fruit en ontbijtkoek met roomboter. Het is heerlijk! Daarna volgen rijkelijk belegde broodjes en er is ruimte om te delen ….als je dat wil. De reis had voor mij veel elementen van Life between Lives. Ik zou het graag nog een keer doen. De begeleiding is kundig en liefdevol. Het is een mooie manier om jezelf te onderzoeken.

Effect

Ayahuasca daagt mijn nieuwsgierigheid zeker uit. Sinds mijn zevende ben ik nieuwsgierig naar de ziel al noemde ik haar toen mijn “IK’ in mijn “IK”.

Het was een mooie ervaring. Sinds de reis heb ik het gevoel steviger in het zadel te zitten ‘Je ontvangt wat je vraagt.’ De ervaring was zachtaardig voor mij. We hebben de rust genomen om elkaar te leren kennen. De Spirit van de Ayahuasca en ik. Of ik een nieuwe Teacher hierin heb gevonden? Ik weet het nog niet. Ik vind het zeker voor herhaling vatbaar..

Meer informatie; 

AYAHUASCA

Ayahuasca is een van de oudst bekende healingmethoden, de eerste bronvermeldingen van het gebruik van de helende drank voeren ons ruim 5000 jaar terug in de tijd. De effecten van de drank kunnen zeer intens zijn, zowel fysiek, mentaal, emotioneel als spiritueel. Gebruikers ervaren vaak een energetische reiniging en het doorwerken en oplossen van traumatische ervaringen. Ook leert men vaak de eigen plaats in de wereld kennen. Voor zover bekend zijn er waar dan ook ter wereld in de lange geschiedenis van Ayahuasca geen ongevallen geweest. Het werken met ayahuasca is daarmee zeer veilig, mits onder de juiste omstandigheden toegepast.

Bron; http://www.degewijdereis.nl/ayahuasca/

Meer Lezen?

De Gewijde Reis is een boek dat je leven weleens een heel andere wending zou kunnen geven. Zoals het mijn leven totaal op haar kop zette toen ik de Gewijde Reis doorkreeg van een oude wijze vrouw. Met hart en ziel beschrijf ik de ‘pelgrimstocht naar de ziel’, zoals de Reis ook wel genoemd wordt. 

De Reis is er voor wie kracht, inzicht en genezing zoekt. Zij toont je zonder omweg je roeping, je bestemming en heeft de potentie om iedere ons bekende ziekte tot op celniveau te genezen. 

Ik gun je de liefde in je hart en de wijsheid van je ziel om haar wijs te gebruiken. Schroom niet om de wereld van magie en wonderen te betreden, want dat is de wereld die de Reis ons openbaart. Zij leert ons met hart en ziel te leven en iedere seconde die wij te leven hebben op onze prachtige planeet Aarde te benutten om met volle teugen te genieten. Ik wens je liefde en Licht op jouw pad, ik wens je een Gewijde Reis. Lars Faber.

Ook ayahuasca ervaren? Klik HIER voor meer informatie

Hier vind je het boek ‘De gewijde reis een Pelgrimstocht naar de Ziel