Chantal Cindy
Via werk kreeg ik de kans om coaching sessies te volgen bij Choicez. Ik was overbelast geraakt en kon kiezen tussen een psycholoog of een coach. Mijn manager had het gevoel dat een coach meer kon betekenen voor me, omdat zij zich ook richten op “de persoon en werk”. Ik heb er toen over nagedacht en heb toen gekozen voor Choicez. Wat een goede keuze!
Aan mijn eerste gesprek met Chantal kon ik al merken dat ik met iemand sprak met een speciale gave. Dat vind ik het tenminste. Ik belde Chantal om een afspraak te maken voor een intakegesprek. In nog geen 10 minuten, zonder iets weg te geven, had zij al door dat het mij hoog zat. Ze zocht gelijk naar een mogelijkheid of ik nog eerder langs kon komen.
Het intakegesprek met Chantal herinner ik me nog heel goed. Het was erg heftig, maar het voelde goed om het aan iemand te kunnen vertellen. Vanaf dat moment was het duidelijk voor mij. Ik was de weg kwijt en Chantal had de borden met richtingwijzers .
Tijdens de sessies werd het al gauw duidelijk dat ik door mijn verleden en bepaalde personen ik op een bepaalde manier ging leven om te overleven. Bij elk moeilijk of vervelend punt in mijn leven ging ik gewoon door, want dat moest ik van mijzelf. Vaak had ik het gevoel (bewust en onbewust) dat alles wat ik deed niet goed genoeg was. Ik kende mijn eigen grenzen allang niet meer. Omdat ik dit bijna mijn hele leven (wat eigenlijk maar 25 jaartjes zijn) vol heb proberen te houden, vond mijn lichaam het genoeg. Ook geestelijk kreeg ik een te grote klap om dit zonder hulp door te komen.
Door middel van regressietherapie en inner child kwam ik telkens dichterbij mijzelf. Er is een sessie die ik nooit zal vergeten. Het was de meest heftige, maar ook de mooiste sessie. Via een trance kwam ik in contact met mijn inner child, maar dat was er niet een maar het waren drie inner kids. Allemaal mij in verschillende leeftijden (4, 18 en 25 jaar). Door naar ze te luisteren voelde ik de pijn en verdriet.
Ik had van te voren aangegeven dat ik een blokkade had, waardoor ik vastzat in dat onbestemde gevoel van verdriet. Tijdens de trance had ik er opeens geen moeite meer mee, want ik stormde de een na de andere blokkade door. Bij elk innerlijk kind nam ik de pijn weg, werd ik weer een stuk lichter en kwam ik dichterbij mijzelf. Toen ik mijn ogen open deed, voelde ik dat er een enorme last van mijn schouders af was. Ik voelde mij gelijk gelukkiger en zekerder.
Dankjewel, Chantal. Ik weet dat jij zou zeggen dat ik het allemaal zelf heb gedaan, maar zonder jouw hulp was ik nooit zover gekomen. Dan had ik niet geweten wat er aan de hand was en had ik er niet aan kunnen werken. Dus bedankt! D.
