Blog

De Balans

De Balans

Hoe vaak doe je iets dat je eigenlijk niet wilt? Stuur je de weerstand naar de krochten van je brein en zet je jezelf in beweging? Je wilt het niet maar je kunt het niet maken om niet te willen, dat is ‘not done!’

Onderweg in de auto bel je een vriendin en klaag je steen en been over wat je nu weer MOET doen voor de ander of je zoekt bevestiging om af te mogen bellen ‘Mag ik voor mijzelf kiezen ook al stel ik een ander dan diep teleur?’

Voor jou voelt het niet goed, jij voelt enorme weerstand. Maar hey het hoort dus zet jezelf er maar overheen. ‘Je kunt best wel eens iets voor een ander over hebben’ Sist er ergens een stemmetje. En hoeveel je ook voor iemand over hebt er is altijd wel iemand voor wie dat niet genoeg is, vindt ook jij. De manier waarop jij iets voor de ander over moet hebben wordt bepaald door iedereen behalve door jou, lijkt het. Dus ga je geven, in die energie, omdat het ‘moet’ en omdat het ‘hoort’ en omdat je vindt dat je het moet doen. Alle harte energie ontbreekt. Je put uit een bron die leeg is, dus wat geef je dan eigenlijk?

Schuldgevoel en zelfverwijt verhinderen je om het midden op te zoeken en vanuit daar te creëren. Wanneer je eindelijk, geheel maatschappelijk onverantwoord, nee hebt gezegd, geniet je vervolgens niet meer van je dag. Hoe kan ik vandaag nu genieten terwijl…..?

In plaats van jezelf allerlei kanten op te dwingen, is het veel interessanter om te onderzoeken bij jezelf waar het schuldgevoel vandaan komt.

Schuldgevoel vertelt je dat je nog ergens aan vast zit en geeft je dat duwtje in de rug om je eigen grenzen over te gaan. Je gaat namelijk je grenzen over wanneer je niet vanuit overvloed geeft. Te lang deze grens overgaan is een wandeling richting een burn out. Schuldgevoel verhindert je om de balans in jezelf te ervaren.

Ga eens vanuit nieuwsgierigheid met je schuldgevoel in gesprek. Deze barst vaak van de ‘zo hoort het plaatjes’, misplaatst verantwoordelijkheid gevoel en koninginnen gedrag. Alsof jij zoveel macht hebt om de binnenwereld van de ander te bepalen, dat doet die persoon, net als jij, gewoon zelf.

Wanneer je met een persoon in deze dans van schuldgevoel, verplichting en liefde zit ervaar je hoogstwaarschijnlijk een contract een uitnodiging om iets in jezelf te helen en te transformeren. Deze dans gaan we namelijk vaker aan met mensen van wie intens houden, dan met mensen die verder buiten deze kring liggen.

Welke polaire dynamiek ligt eronder?
Macht – onmacht? Rust – beweging? Ouder – Kind? Vrijheid – Onvrijheid? Slachtoffer – Daderschap, Etc

De sleutel om deze polaire dans te doorbreken ligt in jezelf. Een deel van jou houdt vast aan oudere dans met dezelfde persoon en dit is visa versa.’ It takes two to tango’. Dit verhindert beiden om te transformeren omdat de emoties en reacties uit een ouder vat komen, bijvoorbeeld een kindsdeel dat het oude gedrag van de ander aanspreekt. Het maakt niet uit ‘wie er begint’ de energie is in beiden nog actief en vindt dus resonantie en versterking bij elkaar en springt geheel onbewust vol automatisch op ‘aan’.

Keer dus naar binnen, want je reageert zodra je op ‘leeg’ zit vanuit oud gedrag. Dit verhindert de stroom, omdat je uit het NU gaat en daarom voelt het als ‘zware energie, vermoeiend, alsof je leeggezogen wordt, spanning, in je lichaam, hoe je het ook noemen wilt. Je verbindt je onbewust met anderen ervaringen dan die zich in het NU afspelen. Je gooit verschillende situaties op een hoop en blokkeert op die wijze het NU om zich te kunnen manifesteren.

Onze ‘state of mind’ verhindert onszelf en anderen om te transformeren en te stromen.

We komen geladen binnen omdat er situaties uit het verleden nog in het nu door wandelen, omdat wij ze daar houden. We hebben iets niet geheeld, zijn ons ergens niet bewust van, of hebben onszelf en / of de ander nog niet vergeven… wat het ook is. Je houdt vast aan iets ouds dat je uit balans haalt in je NU. Wanneer je je in de dans met een ander bevindt, spreken jullie wederzijds elkaars oude gedrag aan. Nu je dit weet hoef je dat niet meer in stand te houden.

Iemand moet beginnen met het los te laten van de oude (meestal pijnlijke) dans uit het verleden. Zodat de energie van het ‘in het NU’ in contact met elkaar zijn, de boel kan upliften en mee kan nemen naar een energie die voedend is, in plaats van uitputtend. Dit betekent niet dat je per se dat je samen vloeiend overgaat in een andere dans. Door op een nieuwe wijze met de ander in contact te treden en je te verbinden, nodig je de ander uit. Of de ander die uitnodiging aan neemt en ontvangt is verder niet aan jou. Het verandert wel de manier waarop jij de dans ervaart. Vanuit het NU.

Hoe kun je het veranderen? Zoals met alles; oefening baart kunt. Je leerde ook niet schrijven in een dag. Observeer wat er met jezelf gebeurt in de dans en besef dat je zelf de mede katalysator hiervan bent. Welk knopje springt op aan? Welk gedrag springt op play? Welke leeftijd hoort daarbij? Welke situatie ‘herken’ je? Wat komt er als eerste in je op? Breng jezelf steeds terug in een rustige neutrale staat van zijn. Adem naar je buik ga in gesprek met ‘dat wat van jou op aan springt’, geef het een gezicht en wees nieuwsgierig. Leer jezelf kennen, de wereld is mooier met jou!

Praktische tip; Maak een lijst met twee kolommen links de feiten, rechts de emotie. Klopt het?

Werken met innerlijke delen? kijk ook hier.

Wil je een afsprak maken? Contact.

Recommended Articles